Janine in Kenia

Onze collega Janine is inmiddels alweer ruim twee maanden in Kenia. In de blog hieronder geeft ze een inkijkje in haar bezigheden en haar leven in Kenia. 

“Waar de eerste dagen nog wat zoeken waren, kwam al snel de rust en ruimte om onze weg te vinden in ons leven hier in Nairobi. En wat hebben we al fantastische dingen meegemaakt! We zijn zo dankbaar voor deze bijzondere tijd hier! 

Bram (mijn man) kreeg de kans om voor drie maanden een uitwisselingstraject aan te gaan voor zijn werk. Die kans pakten we met beide handen aan om naar Kenia te gaan. Een droom die wij beiden al langere tijd hadden. 

Zonder concrete plannen voor mijn bezigheden, vertrokken we eind september naar Nairobi. Uiteraard ben ik vooraf wel opzoek gegaan naar een werkplek, maar het krijgen van een werkvergunning vergt veel papierwerk en is vooral erg duur. Ook gestuurde mails naar organisaties voor vrijwilligerswerk bleven onbeantwoord. Met het vertrouwen dat er vast wel iets op m’n pad zou komen, gingen we samen dit avontuur aan. 

De eerste week was wat wennen. Opzoek naar een geschikte supermarkt voor de boodschappen, een simkaart regelen met internet en uitzoeken hoe we ons veilig kunnen voortbewegen in deze grote stad. Bram startte direct met zijn werkzaamheden op kantoor, wat gelukkig dicht bij ons appartement zit. 

Aan het eind van onze eerste week had ik een plek gevonden waar ik heel gastvrij ontvangen werd voor vrijwilligerswerk: Hope House Baby Home. Het is een opvang huis voor afgestane of gevonden baby’s. Er is plek voor 24 kinderen in de leeftijd van 0-3 jaar. De groep waar ik vooral aan de slag ben gegaan is bij de baby’s van 0-6maanden, een groep van acht baby’s. 

Naast de basis zorg van flessen geven en verschonen, is het vooral belangrijk dat de baby’s vastgehouden worden. Lekker veel knuffelen dus vooral met de kleintjes! 

Hoewel dit heel liefdevol klinkt, is het natuurlijk heel heftig om te beseffen dat al deze baby’s achtergelaten zijn door hun ouders. Het is dan ook best confronterend om de kinderen kleren aan te trekken met teksten als ‘Mommy loves you’.. De reden van achterlaten weten wij vaak niet, er is weinig bekend over de situatie waar de baby uitkomt. Vaak is een geboortedatum en een geboortegewicht al heel veel informatie. 

Uiteraard is zo’n tehuis een zeer mooie uitkomst, maar het kent ook zeker uitdagingen. Iedere dag voelt het weer als een opluchting als er voldoende luiers en schone en droge kleren zijn om de baby’s te verschonen. Het huis draait namelijk volledig op donaties, want het wordt niet ondersteund door de overheid..  

Even geen luiers of schoonmaak doekjes? Dan zal de baby toch echt moeten wachten totdat die gebracht worden, ook al is alles onder gepoept.. 

Geen stroom? Dan is er geen wasmachine om kleren te kunnen wassen. 

Een regenachtige dag? Dan zijn de schone kleren toch echt nog wat vochtig..

Situaties die wij ons nauwelijks kunnen voorstellen als Nederlanders, waarbij we toch vaak alles tot in de puntjes voorbereiden voor de komst van onze baby’s met grote voorraden aan luiers, schoonmaakdoekjes en babykleren. 

Daarnaast is er in de basis één verzorgster op een groep van 8 baby’s/kinderen. Daarom zijn alle extra handen van vrijwilligers welkom om in de verzorging te ondersteunen. Want 8 kinderen flessen geven, in bad doen en schone kleren aantrekken is een hoop werk 😉 

Tussen deze dankbare dagen op het babyhuis, mocht ik ook al mee op pad om tieners seksuele voorlichting te geven. Er is hier een groot taboe op menstruaties en daardoor wordt er ook eigenlijk niet gesproken over seksuele voorlichting. Veel meiden hebben geen toegang tot maandverband, dit leidt tot de noodzaak om thuis te blijven van school tijdens hun menstruatieperiode. Met als gevolg dat zij geen diploma halen en geen baan zullen vinden. De ‘oplossing’ die vaak wordt bedacht is zwanger worden, dan is het probleem van menstruaties er in ieder geval 9 maanden niet. Uiteraard met ook weer alle gevolgen van dien: tienermoeders, afgestane baby’s en/of het krijgen van HIV.. Het is heftig om dit van dichtbij te zien gebeuren! 

In samenwerking met Girl Aid Foundation Kenya, mocht ik maandverband uitdelen op een basisschool op het platteland en zowel de meiden als de jongens seksuele voorlichting geven. Best een beetje spannend, aangezien het onderwerp zo veel mogelijk wordt gemeden. Toch leken de tieners het goed op te pakken en gaven zij goede antwoorden op de gestelde vragen. 

Ook bezocht ik een soort centrum in de sloppenwijk waar tienermoeders bij elkaar komen. De leeftijden van deze tienermoeders waren tussen de 13-18 jaar. Ook voor hen is maandverband heel hard nodig, zodat zij een baan kunnen krijgen en zo voor hunzelf en baby’s kunnen zorgen. Het was dankbaar om hen te mogen voorzien in maandverband en hen te complimenteren dat zij zelf voor hun baby’s zorgen. Daarnaast werd er ook een peptalk gegeven om hen te bemoedigen ook echt iets van hun leven te maken en dat een baby dat mogelijk iets moeilijker maakt, maar dat het eigenlijk vooral een extra stimulans moet zijn. 

Kenia is een prachtig land. Dus naast alle indrukwekkende bezigheden doordeweeks, gaan we in de weekenden ook zeker op pad om het land te verkennen. En dat is fantastisch! We genieten enorm van het spotten van het wildlife in de natuurparken, de hikes door de bergen en de prachtige stranden aan de kust. We hebben al veel lieve mensen mogen ontmoeten en we swingen gezellig mee in de Afrikaanse kerkdiensten. Kortom, we hebben een hele bijzondere tijd waar we intens van genieten samen!’’