Een kijkje in een 24-uurs dienst van Janine

Het is bijna 21u als ik Anne bel voor de overdracht van de dienst. Anne vertelt mij de bijzonderheden van de afgelopen 24u van haar dienst en we bespreken de afgesproken kraamvisites die op de planning staan. ‘’Dat was het wel zo’n beetje’’ zegt Anne na ruim 20 minuten vertellen. ‘’Oh trouwens, er belde net nog een dame met een veegje bloedverlies, ze is al over de 40 weken zwanger, had verder minimale krampen en voelde haar baby goed bewegen.’’ zegt Anne. Het zou goed kunnen dat dit gaat doorzetten in een bevalling, denk ik bij mezelf.
Na nog even gezellig met Anne te hebben gekletst, hang ik de telefoon op en probeer ik maar direct naar bed te gaan. Je weet immers nooit voor hoelang dit kan.
Om 00:15 gaat de telefoon, het is dezelfde zwangere vrouw als eerder met het minimale bloedverlies. ‘’Ik denk dat mijn weeën zijn begonnen’’ zegt de vrouw aan de andere kant van de lijn voorzichtig. ‘’Dat is een goed teken.’’ antwoord ik enthousiast. Ik stel haar een aantal vragen over de afgelopen uren, de hoeveelheid weeën die er nu zijn, of er ook sprake is van vruchtwaterverlies en of zij haar baby nog heeft voelen bewegen. Tijdens het telefoongesprek krijgt ze een wee. Dat vind ik altijd prettig, omdat ik zo een beetje kan inschatten in welke fase van de bevalling de vrouw zit.
Ze zucht hem goed weg en moet zich echt concentreren op haar ademhaling. Een goed teken!
Na even te hebben gesproken aan de telefoon, besluiten we in overleg dat ik rustig aan haar kant op ga komen. Ik benadruk dat zij moet bellen als de weeën opeens sneller achter elkaar gaan komen. Dit is haar tweede zwangerschap en ook haar tweede bevalling. Het zou wel eens snel kunnen gaan.
Na ongeveer een half uur kom ik aan bij haar thuis. Partner doet de deur open en neemt mij mee naar de woonkamer waar zijn vrouw de weeën aan het opvangen is tegen de bank. Ze merkt dat ik binnen kom, maar verder zit ze goed in haar eigen wereld. Ik observeer haar een tijdje en geef bevestigende aanmoedigingen tijdens de wee. Na een aantal weeën meet ik haar bloeddruk en luister ik naar het hartje, na toestemming van de vrouw. Het mooie geluid van de regelmatige hartslag vult de ruimte. In overleg besluiten we dat ik ook inwendig onderzoek mag uitvoeren om te zien waar we staan. Ik toucheer een goede 4 cm en gebroken vliezen, met helder aflopend vruchtwater. Omdat de weeën zo goed regelmatig komen en het gunstig aanvoelde van binnen, besluit ik om rustig aan mijn spullen klaar te gaan zetten en de kraamverzorgster te bellen. Er is een grote wens voor een thuisbevalling, dan is het fijn als alle spullen alvast klaar staan voor als het zo ver is. Ik haal mijn spoedkoffer uit de auto, zet mijn baarkruk klaar en zorg dat de babykleren en doeken warm gelegd worden om de warme kruiken die de aanstaande papa zojuist heeft klaargemaakt.
Nadat alle spullen klaarstaan, nestel ik mezelf ik een hoekje van de kamer zodat ik goed kan observeren wat er gebeurt, maar niet te erg aanwezig ben. Het is inmiddels 02:00 als de barende dame het merkbaar pittig begint te krijgen. De weeën houden wat langer aan, komen sneller achter elkaar en geven duidelijk meer druk naar beneden. ‘’Ik kan niet meer’’ hoor ik haar zeggen. Ik moedig haar aan door te zeggen dat ze heel goed bezig is en het echt super goed doet! Ondertussen weet ik dat ik mijn handschoenen aan moet gaan trekken en ik zorg dat al mijn spullen dichtbij zijn. Dit is namelijk vaak een teken dat de baby bijna geboren wil worden. Na nog een aantal weeën aangemoedigd te hebben om ze weg te zuchten, is het nu echt niet meer te doen. Er is zo veel persdrang dat we in de volgende fase komen. Nog steeds op handen en knieën tegen de bank aan, zucht deze power mama haar baby heel rustig verder naar beneden en zien we al een groot stuk van het hoofdje. Ik vraag haar om te blijven zuchten zolang de volgende wee er nog niet is, maar die laat niet lang op zich wachten. Binnen enkele seconden volgt de volgende wee en wordt haar baby geboren. Het fijne geluid van een pasgeboren baby die daarmee vertelt dat het goed gaat en de ontlading bij de ouders is het mooiste moment van een bevalling. Wat een mooie gebeurtenis! Precies op dat moment gaat ook de deurbel, de kraamverzorgster!
Na het bijkomen van deze snelle bevalling, is er tijd om de placenta geboren te laten worden, controleren we of er hechtingen nodig zijn en kijken we de baby na of er bijzonderheden te zien zijn.
Het is inmiddels al 04:00 geweest als we aan het nakletsen zijn over deze fijne bevalling, met een beschuitje erbij. ‘’Ga je nu straks naar bed? Of neemt een collega het van je over?’’ Vraagt de (inmiddels) kraamvrouw aan mij. ‘’Ik ga zo nog wel even proberen te slapen als het lukt.’’ Maar nog voor ik deze zin uitgesproken heb, gaat mijn telefoon.
‘’Hoi met Janine, verloskundige’’ neem ik de telefoon op in de gang. ‘’Hee, heb jij weer dienst vandaag, wat fijn!’’ Het is een aanstaande vader waarbij ik al eerder bij de bevalling mocht zijn van zijn eerste kind. ‘’Jazeker, zijn de weeën gestart bij je vrouw?’’ Vraag ik naar de bekende weg aan hem.
‘’Ja, dat klopt. En het lijkt goed door te zetten. Dus we wilden eigenlijk vragen of je zo onze kant op wil komen.’’
‘’Natuurlijk, hebben jullie al opvang geregeld voor jullie oudste kindje?’’ Antwoord ik. Daarbij vraag ik hem naar het verloop van de nacht en of de vliezen al gebroken zijn. ‘’Ik ben aan het afronden hier, dus daarna zal ik zo snel mogelijk naar jullie komen.’’ Ik vertel dat ik verwacht er over ongeveer 20-30 minuten te zijn.
Ik loop terug naar de woonkamer. ‘’Dat wordt niet naar bed zeker?’’ Vraagt de pasbevallen vrouw die heel gelukkig naar haar kindje ligt te kijken. ‘’Ik ben blij dat het bij mij erop zit, maar succes voor haar natuurlijk!’’
Na nog wat instructies te hebben gegeven aan de ouders, pak ik mijn spullen bij elkaar en rij naar het volgende adres.
Het begint al wat licht te worden en de vogels fluiten er vrolijk op los. Ik krijg een flashback naar de vorige keer dat ik naar ditzelfde adres reed, twee jaar geleden toen ik ook bij de bevalling mocht zijn. Het tijdstip van het eerste bezoek komt namelijk redelijk overeen.
Bij binnenkomst mag ik doorlopen naar boven, daar zie ik een hele ontspannen vrouw onder de douche vandaan komen. Ze begroet me lachend en vertelt vrolijk dat het eindelijk begonnen is. Aan haar houding zie ik nog niet dat zij in de actieve fase zit van haar bevalling, maar het inwendig onderzoek geeft ons toch de doorslag dat we al naar het ziekenhuis toe gaan. 4 cm ontsluiting en nog staande vliezen. De vorige keer was het verloop ook snel gegaan, en de wens is groot om in het ziekenhuis te bevallen. Bij de vorige bevalling was er ruimer bloedverlies na ruim 2uur na de geboorte, daarom is er nu ook een indicatie om in het ziekenhuis te bevallen.
De spullen staan al klaar, de laatste instructies worden nog snel bij oma ingefluisterd voor hun andere kindje die hopelijk nog even doorslaapt.
De rustgevende ochtendkleuren aan de lucht vertellen dat dit een mooie dag gaat worden.
Om iets voor zes uur komen we aan in het ziekenhuis op de verloskamers. Ik zet alvast alle spullen klaar en help met het in bad gaan. Na nog wat controles, begint de buik en de ademhaling van de barende vrouw zichtbaar te veranderen. Waar zij thuis nog heel relaxed rondliep en lachend de wee uitkwam, zien we nu dat de buik flink op spanning staat en dat er beginnende persdrang ontstaat. De aanstaande papa coacht goed mee tijdens de wee en voorziet zijn vrouw van de nodige slokjes water tijdens deze inspanning.
Iets na half zeven is de persdrang niet meer tegen te houden. Ik trek mijn handschoenen aan en geef een aantal instructies voor de persfase. De harttonen van de baby blijven ongestoord verder slaan, een goed teken!
Niet lang hierna zien we al een stukje van het hoofdje verschijnen. Nog een enkele wee zuchtend meeduwen en opnieuw wordt er deze morgen heel rustig een prachtige baby geboren! Mama pakt haar kindje aan vanuit het water. Wat een ontlading! Hij is er nu al! Maar driekwartier na aankomst in het ziekenhuis verwelkomen deze ouders hun 2e kindje. In opnieuw dezelfde verloskamer, in hetzelfde bevalbad. Hoe bijzonder!
Vanwege het bloedverlies tijdens de vorige bevalling, hebben we afgesproken om redelijk vlot na de geboorte uit bad te gaan om het bloedverlies nu beter te kunnen inschatten en wegen. Gelukkig is het bloedverlies nu heel weinig waardoor we ook nu weer rustig de tijd kunnen nemen om de placenta geboren te laten worden en de baby na te kijken.
Vol enthousiasme worden daarna alle familie en vrienden opgebeld om hun pasgeboren baby te laten zien. Stiekem zit ik hier heerlijk van mee te genieten terwijl ik in een hoekje van de kamer de administratie zit te doen. Wat blijft dit een magisch moment!
Op mijn telefoon verschijnt een berichtje van mijn man: ‘’Hoi lieverd, hoe is het? Lange nacht! Is er al een baby geboren?’’
Ik reageer direct terug: ‘’Jazeker! Twee baby’s zelfs! Allemaal goed gegaan, zo leuk!’’
Rond negen uur neem ik afscheid nadat we nog even hebben nabesproken hoe beiden ouders er op terugkijken. Er staan nog twee visites op de planning en ik besluit om hier maar direct mee te starten. De slaap inhalen komt later vandaag hopelijk wel.
De eerste visite verloopt goed, ondanks het nabespreken van hun toch wel heftige ervaring van de bevalling straalt het geluk van hen af. We nemen de controles door en uiteraard komen de nodige tips aanbod over het beperken van visite in de kraamtijd. Ik probeer dit altijd te bespreken, omdat het ontzettend belangrijk is om rust te hebben in je kraamweek. Uiteraard is het super leuk is om je trots te laten zien aan alle familie en vrienden, maar het kan juist ook een belemmerend effect hebben op bijvoorbeeld het herstel, de borstvoeding of het slaapgedrag van je baby.
Dan rijd ik door naar de tweede en laatste visite van vandaag, hier heb ik stiekem een beetje naar uitgekeken. Ik mocht eerder deze week ook de bevalling begeleiden van dit stel en dat voelt heel fijn om daarna nog een contactmoment te hebben om dit na te bespreken. We kletsen er gezellig op los, beiden ouders kijken gelukkig goed terug op de bevalling. Nog helemaal in deze fijne adrenaline bubbel rijd ik naar huis en zorg dat alle controles en bezoeken uitgewerkt in het systeem komen te staan. Ook de geplande telefoontjes en de binnengekomen bloeduitslagen pak ik direct op. Rond 13uur lunch ik samen met mijn man, een fijn moment om alles te vertellen van de afgelopen uren.
De middag verloopt rustig, maar echt slapen lukt toch niet door de telefoontjes die nog binnen komen. Dat neem ik helemaal voor lief na deze leuke dienst. Vanavond maar optijd naar bed!
Liefs,
Janine