Hyperemesis Gravidarum: De Onzichtbare Strijd van een Zwangere Vrouw

Zwanger zijn. Voor de één een periode van verwachting en verwondering, voor de ander een tijd die gekenmerkt wordt door overleven. Want waar velen denken aan een mooie buik, de eerste schopjes en het inrichten van de babykamer, is er een groep vrouwen voor wie elke dag een gevecht is. Voor wie zelfs opstaan, praten of ademhalen een opgave wordt. Vrouwen met hyperemesis gravidarum.

Hyperemesis Gravidarum (HG), staat voor ernstige zwangerschapsmisselijkheid. Maar die omschrijving doet geen recht aan de werkelijkheid. Het is niet simpelweg ‘meer dan normaal misselijk zijn’. HG is ziek zijn tot in het extreme met als gevolg ernstige uitdroging, ondervoeding en gewichtsverlies. Een lichaam dat nauwelijks nog vocht of voedsel vasthoudt. Overgeven tot er niets meer is om op te geven. Afvallen terwijl je eigenlijk aan zou moeten komen. Je kracht verliezen, opgesloten zitten in een lijf dat niet meer meewerkt.

Naast het lichamelijke lijden is er de emotionele kant – en die is minstens zo zwaar. Veel vrouwen voelen zich schuldig dat ze hun zwangerschap niet kunnen beleven zoals ze hadden gehoopt. Ze willen blij zijn, maar kunnen alleen maar tellen hoeveel uur ze al ziek zijn geweest. Ze raken los van hun sociale leven, verliezen soms hun werk, en in stilte ook een stukje van zichzelf. Sommige vrouwen overwegen een abortus zodat ze zich beter voelen, terwijl ze héél graag een baby willen.

“Het voelde alsof ik faalde als moeder, nog voor ik mijn kind had vastgehouden,” zegt een vrouw die maandenlang vocht tegen HG. En een ander: ” Ik voelde me schuldig richting mijn gezin, ik was er gewoon 9 maanden niet voor ze. Etensluchten kon ik niet verdragen dus kookte ik niet maar gaf ik mijn dochter Olvarit potjes.”

Veel vrouwen met HG moeten opgenomen worden in het ziekenhuis omdat ze uitgedroogd zijn. Niet een keer maar soms wel 10 keer. En toch krijgen ze vaak te horen: “Ach ja, dat hoort erbij.” De buitenwereld ziet geen zichtbare wond of verband…. Maar van binnen gebeurt er iets wat alles onderuit haalt.

Wat vrouwen met HG vaak het meest verlangen, is erkenning. Niet een pasklare oplossing – die is er vaak niet – maar een luisterend oor. Iemand die zegt: “Ik zie je. Ik geloof je.” Iemand die je serieus neemt, een partner die naast je blijft zitten, een vriendin die de boodschappen doet zonder te oordelen, het maakt verschil.

Ervaringen delen helpt. Niet om te vergelijken, maar om te verbinden. Om het gevoel van isolatie te doorbreken. Want hoewel HG zeldzaam is, zijn de vrouwen die ermee kampen niet alleen. En hun verhalen verdienen een plek, juist omdat ze vaak zo stil blijven.
Weet dat er veel kennis en ervaring gebundeld wordt bij Stichting ZEHG. Stichting ZEHG (Zwangerschapsmisselijkheid en Hyperemesis Gravidarum) zet zich in om meer bewustwording en informatie over deze aandoening te verspreiden en biedt steun aan vrouwen die te maken hebben gehad met (ernstige) zwangerschapsmisselijkheid en HG. Op de website vind je uitgebreide informatie over HG, evenals praktische tips en ondersteuning om je door deze uitdagende periode heen te helpen.

En voor wie het van buitenaf ziet: geloof haar. Vraag niet hoe vaak ze overgeeft, maar hoe het écht met haar gaat. Breng soep, hou haar hand vast, zeg dat ze het goed doet. Want soms is erkenning het begin van herstel.