Geboorteverhaal Siem en Julot

Bevallingsverhaal Siem

“De geboorte van ons zoontje Siem“

Waar een broodje kroket al niet goed voor is..
Het is dinsdagavond 9 juni 2020 en mijn schoonvader viert zijn verjaardag. Ik ben officieel 18 juni uitgerekend en voel nog niets, maar er worden die avond al wat grappen gemaakt over of opa wellicht zijn eerste kleinzoon voor zijn verjaardag krijgt. Ik maak nog wat laatste foto’s samen met mijn zwangere schoonzus en geniet van onze andere nichtjes. Aan het eind eten we een broodje kroket, iets wat ik normaal nooit eet, en ik merk al wel op dat ik daarna besef niet zo’n fan te zijn van dat vette eten zo aan het eind van mijn zwangerschap.

Rond een uur of 21.00 rijden we naar huis en thuis zetten we de TV aan in bed, waar op dat moment Gooische Vrouwen de film op staat. Alsof ik aanvoel dat er iets aanstaande is, maak ik nog wat foto’s van mijn buik en wil ik op tijd gaan slapen.

Het is woensdag 10 juni 2020 en ik word rond 06.00 wakker van wat gerommel. Ik heb het idee dat de bevalling begonnen is. Ik zet de Weeën timer app aan en zie dat de weeën al erg regelmatig zijn, zo ongeveer iedere 3 tot 4 minuten. Mijn man besluit om te bellen. Om 08.00 komt de verloskundige langs en dan blijk ik 1,5 à 2 cm ontsluiting te hebben. We spreken af dat (vanwege het wisselen van de dienst) haar collega om 12.00 weer langs komt om te kijken hoe het gaat.

In de tussentijd zijn de weeën erg krachtig en regelmatig, zo iedere 3 minuten en ze duren 1 minuut lang ongeveer. Ik zit enorm in een goede bubbel, heb mijn ademhaling goed onder controle en laat mij door niets of niemand uit mijn concentratie halen. Dit werkt erg goed voor mij en hoewel het natuurlijk zeker niet pijnloos is, raak ik niet in paniek en ben ik erg rustig.

Om 12.30 komt de verloskundige weer kijken. Ik blijk helaas pas 2,5cm te hebben, dat valt wel tegen gezien de weeën. Daarom besluiten we vast naar het ziekenhuis te gaan, ik ben liever daar dan dat ik in het heetst van de strijd nog in de auto moet. Daar aangekomen rond 14.00 legt de verloskundige alles klaar en wordt mijn ontsluiting rond 14.30 nogmaals gecheckt. Ik zit op 5cm, dat gaat ineens een stuk sneller. Ik blijf de weeën goed doorademen.
Rond 15.30 komt de kraamhulp binnen om kennis te maken en de babykleertjes onder een warmtelamp te leggen. Ze vraagt of we het spannend vinden dat we, misschien wel vanavond nog of anders vannacht, papa en mama gaan worden! Dat vinden we zeker spannend maar vooral ook leuk. Terwijl we dit aan het bespreken zijn, geef ik aan dat ik ineens persdrang heb. Gezien de laatste meting lijkt dat wat onwaarschijnlijk, zeker met een eerste kind. Ik geef aan dat ik het echt zeker weet en de kraamhulp besluit snel de verloskundige te roepen.

Na een check op de ontsluiting hoor ik “Jeetje Karlijn, je hebt al volledige ontsluiting, jullie zoontje komt al!” Ik moet even schakelen door dit bericht maar veel tijd heb ik niet want ons zoontje besluit vaart te maken. Mijn vliezen zijn nog niet gebroken en de verloskundige besluit deze intact te laten, het zou wel erg bijzonder zijn als hij in de vliezen geboren wordt. Omdat het zo snel gaat, besluiten ze toch in de laatste perswee de vliezen door te breken zodat de baby het niet benauwd krijgt. Na 15 minuten persen ligt hij dan op mijn borst, onze zoon Siem. Hij is erg klein, iets meer dan 2700 gram, maar hij is gezond en huilt dus dat is het enige dat je wil horen!

Onze eerste zoon, Siem, wat een fijne bevalling en ervaring was dat! Mede dankzij de geweldige ondersteuning van de verloskundigen kijk ik terug op een prachtige bevalling.

Bevallingsverhaal Julot

” Is ze er nu al?”

Het is woensdag 10 augustus 2022 en ik ben op dat moment 38 weken en 1 dag zwanger van ons tweede kindje. Mijn man en ik zijn die dag 4 jaar getrouwd en besluiten onze oudste naar opa en oma te brengen zodat we nog even lekker bij Charelli kunnen eten. Het is een warme avond en we genieten van de tijd samen. In het restaurant vertellen we nog tegen de serveerster dat we denken dat het nog wel even zal duren. Wie had op dat moment gedacht dat ze een paar uurtjes later al op mijn borst zou liggen..

We rekenen af en rijden naar opa en oma om onze zoon Siem van 2 jaar op te halen. Daar kletsen we nog even gezellig en rijden we later op de avond terug naar huis. Omdat ik geen enkel gevoel heb dat de bevalling aanstaande is, kijken we nog lekker een serie en gaan we pas laat, rond 00.15 uur naar bed.

Rond 01.00 uur slaap ik nog niet maar voel ik plots dat mijn vliezen zijn gebroken. Ik maak Bas wakker en zeg dat hij nog niet hoeft te bellen, maar omdat het de vorige keer ook snel ging wil hij toch echt graag overleggen.
De verloskundige besluit direct te komen en toen ze aankwam om 01.30 uur waren de weeën ook al begonnen en erg regelmatig, net zoals bij ons eerste kindje. Ik heb 2 cm ontsluiting maar de verloskundige vindt het toch verstandig zo snel mogelijk de auto in te gaan omdat het de vorige keer ook zo snel ging. Omdat Siem beneden ligt te slapen, lukt het ons na de komst van opa en oma binnen 10 minuten te vertrekken.

Aangekomen in het ziekenhuis rond 02.30 uur besluit ik onder de douche te gaan staan en voel ik, net als bij mijn eerste bevalling, dat ik weer dezelfde “rust” ervaar. Natuurlijk zijn de weeën erg pijnlijk, maar ik kan goed in mijn bubbel blijven & blijf zelf erg rustig en dat zorgt ervoor dat de weeën erg effectief zijn. Ik heb dan ook wederom weer erg snel het gevoel van persdrang. Ik moet enorm schakelen merk ik, want de eerste wee was pas 2 uur daarvoor gestart, dus hoe kan ik nou nu al moeten persen? In mijn hoofd kan ik dit nog niet rijmen maar ik heb weinig tijd om hier bij stil te staan want na 8 minuten persen pak ik om 03.57 uur onze prachtige dochter Julot aan. Een bevalling van 2,5 uur van begin tot eind. Gisteravond zaten we nog lekker in het restaurant te eten en een paar uur later lag onze dochter al op onze borst.

Wat een geschenk, wat een droombevalling, wat een geluk!

Wat een ongelooflijk fijne ondersteuning van de verloskundige van Meander, mede hierdoor verliep de bevalling zo soepel en hier zijn wij haar erg dankbaar voor!

Karlijn Cortvriend – Toonders