Zacht zei ik tegen de baby “kom maar”…

Het is midden januari, en ik ben zwanger van ons eerste kindje. Op wat vermoeidheidsklachten na was de zwangerschap vlekkeloos verlopen. Nadat ik in het weekend mijn slijmprop verloor had ik de dagen erna wat voorweeën, ik voelde me letterlijk heel week en dacht dit kan niet lang meer gaan duren. Die dag had ik een afspraak voor controle bij de verloskundige, ik was toen 39,5 week zwanger. Ze gaf aan dat het voor hetzelfde geld ook nog wel even kon gaan duren, dus mijn vriend en ik namen op de terugweg toch nog een ontspannende (zwangerschaps) massage.

Dat was voorlopig ons laatste uitje met z’n tweetjes want ik werd na middernacht wakker van een steek in mijn onderbuik, waarna ik naar het toilet liep en (vrucht)water langs mijn benen voelde lopen, de bevalling was begonnen! Omdat ik dacht dat het nog wel even kon duren voor de bevalling echt goed op gang zou komen liet ik mijn vriend nog even slapen. Ik weet nog dat ik me sterk, rustig en vol vertrouwen voelde, ik had er zin in en keek er naar uit om onze baby te ontmoeten!

De bevalling kwam vlot op gang en binnen no time volgden de weeën elkaar op, ik heb mijn vriend wakker gemaakt met de woorden “de baby komt eraan!”. Samen hebben we de verloskundige gebeld, we kregen Janine aan de lijn. Ik gaf aan dat het vruchtwater een groene gloed had en ze vroeg me een foto door te sturen van het verband, samen besloten we dat het nog steeds oké was om te gaan voor een thuisbevalling. Dit was onze wens en ook wilde ik met deze weeën niet in de auto belanden. Janine vroeg of ze meteen zou komen of bijv. rond 4 uur. Omdat ik het fijn vond de weeën zoveel mogelijk teruggetrokken in mijn bubbel op te vangen kozen we voor dat laatste.

De uren erna heb ik de weeën opgevangen deels in bed en deels in de badkamer. Ik was erg misselijk en had last van diarree. Ik was erg blij met mijn privacy (en het vochtige toilet papier). Omdat ons bed op klossen stond kon ik er niet goed in en uit, wat heel vervelend was, we maakten een nest op de grond door de topper van het bed te halen maar dit was ook niet fijn, het bed daardoor wel iets lager wat beter werkte. Ik kon redelijk ontspannen als ik op het bed lag met een kruik in m’n rug, echter kon ik zo de weeën niet goed opvangen en moest steeds naar de wc omdat ik misselijk was. Ik heb een paar keer overgegeven en ging van koude rillingen naar heel warm. Ik baalde dat ik m’n lichaam nergens op kon laten rusten wanneer ik op de wc zat, ik was erg moe, maar in bed blijven liggen lukte ook niet dus ik ging steeds heen en weer. Ik vond het lastig om de weeën op te vangen en probeerde zoveel mogelijk te ontspannen zoals ik had geleerd tijdens de voorbereiding in de hypnobirthing cursus.

Om 4 uur arriveerde Janine, ze probeerde me te helpen met het weg puffen van de weeën, maar dat hielp mij niet en haalde me uit m’n bubbel dus ik gaf aan dat ik het graag zelf/alleen wilde doen waarop Janine naar beneden ging. Rond half 5 kwam Janine naar boven om de hartslag van de baby te meten, daarvoor moest ik even op m’n rug komen liggen wat ik bijna niet kon door de snel opvolgende weeën. Toen ik er toch lag vroeg ik haar om ook m’n ontsluiting te meten, wat ze deed en waarbij ze ook meteen even met de wee meevoelde om te kijken wat deze deed. Gedurende de wee werd het te pijnlijk voor me en schoot ik weer omhoog naar de badkamer. Janine gaf me even de tijd om de wee weg te puffen en kwam toen ook naar de badkamer en vroeg of ze mocht vertellen wat ze zojuist gevoeld had. “Graag!” zei ik, waarop ze aangaf dat ik al 7 cm ontsluiting had en in het bevalbad kon. Ik voelde veel vreugde, wel heb ik even getwijfeld ofdat ik in bad wilde, ik was bang dat ik daar de weeën niet goed kon opvangen en dan zou ik niet meer (makkelijk) naar de wc kunnen. Het bevalbad stond al opgeblazen klaar in de babykamer incl. kerstverlichting en mijn vriend ging gelijk aan de slag met vullen. Dit duurde wel even maar de tijdsduur ging aan mij voorbij. Ik was opgelucht over de ontsluiting en dat de bevalling dus vlot ging. Mijn vriend liep af en toe in de badkamer waar ik nog steeds de weeën opving aan de wasbak of op de wc. Ik weet dat ze soms lang waren, en andere weer korter. Ik voelde ook hoe ze veranderde van onderin mijn buik naar meer bovenin. Ik dacht aan de werking van de baarmoeder spierlagen en werkte me er door heen. Probeerde zoveel mogelijk te ontspannen. Had een kruik achter m’n onderrug als ik op de wc zat wat mij veel verlichting gaf. Vaak hoorde ik de stemmen van mijn vriendinnen in m’n oren over hun bevallingservaringen en ook vroeg ik me vaak af hoever ik al stond in de bevalling en wat er nog ging komen.

Toen ik in bad stapte, rond 5 uur, was dat een enorme verademing. Heerlijk. Ik ging bijna meteen over van de ontsluitingsfase naar de geboorte fase. Ik voelde dat de weeën veranderde en ik steeds meer drang kreeg om mee te duwen/ademen. Ik dacht ”nu al?” Ik kon bijna geen woord uitbrengen omdat ik zo in mezelf gekeerd was, maar vroeg aan mijn vriend om het bad nog verder te verwarmen, de warmte was namelijk net zo weldadig als een kruik. Ook vroeg ik alle lichten uit te doen op een paar kaarsjes na. Zo heb ik een uur in bad gezeten en gehangen, met alleen mijn vriend in de ruimte, precies wat ik nodig had. Ik voelde veel sensatie en dacht steeds “Ja de baby komt, maar we doen het rustig aan zodat het perineum tijd heeft om te ontvouwen”. Ik was niet bang maar vond het wel spannend wat ik zou gaan ervaren, ik voelde veel druk en had constant het idee dat ik moest poepen. Ook hier vroeg ik me steeds af hoe ver ik al was of hoe ver ik nog moest. Zacht zei ik tegen de baby “kom maar” en ik ademde mee naar beneden en zei “Jaaaaa” zoals ik had geleerd en geoefend om goed te kunnen openen. Ik probeerde zoveel mogelijk te ontspannen en contact met mijn baby te maken, we werkte heel goed samen en ik was erg trots en heel benieuwd naar hem/haar! In het bad wisselde ik tussen 2 houdingen, half onderuit zittend in bad zo veel mogelijk onder water voor de warmte en hangend aan de rand voor ondersteuning en ontspanning. Ik wist al dat ik je in de eerste houding zou gaan baren. Toen de kraamverzorgster ook was gearriveerd kwam deze samen met Janine naar boven. Janine zag meteen dat ik persdrang had. De hartslag van de baby werd gemeten en was gelukkig goed. Janine had meer licht nodig om de bevalling goed te kunnen volgen, waarop mijn vriend de zoutlamp van beneden haalde, ik wilde het namelijk zo donker mogelijk houden. Janine vroeg of ze me aanwijzingen mocht geven, het was toen ongeveer kwart over 6. Ze deed dit heel kalm en liefdevol, zei dingen als “durf maar”, “duw maar mee als je een wee in je buik voelt”, “je doet het heel goed”. Ondertussen werd nog een keer de hartslag gemeten. Ik gaf aan dat de lampjes van het bad aan mochten. Door haar aanwijzingen ging het ineens heel vlot. Ik voelde het hoofdje komen en in eerste instantie ook weer terug glijden. Janine zei dat het heel normaal was waardoor ik weer ontspannende. Nadat het hoofdje geboren was moest ik wachten op een volgende wee om mee te duwen en het lichaampje te baren. Dit duurde me echter te lang en ik vroeg Janine te helpen, me (letterlijk) te verlossen. Dat deed ze heel soepel door de schouder van de baby iets naar beneden te duwen. En toen was hij daar! Geboren om 06:38. Ik zag het meteen, het is een jongetje! Hij lag voor me in het water, Janine gaf hem aan mij en zei haal hem maar omhoog uit het water. Ik legde je op m’n borst, je was heel relaxed en kalm, omdat je zo rustig en in het warme water ter wereld was gekomen. Door het bevalbad was de overgang heel geleidelijk gegaan. Janine hielp je van het slijm in je longen af terwijl je op mijn borst lag. Ik was overweldigd, voelde veel lichamelijke ontspanning, hij was er gewoon, een zoon!

Janine gaf aan onder de indruk te zijn van hoe kalm, rustig en zelfstandig de bevalling van mijn eerste kindje was verlopen. Op haar aanraden stapte ik uit bad, waarbij mijn vriend onze zoon droeg, die nog aan mij vast zat via de navelstreng, ze droogde me af en we schuifelde naar de slaapkamer met z’n 3e dicht tegen elkaar aan. Op bed lieten we onze zoon zelf zoeken en aanhappen aan de borst en beviel ik ondertussen na een aantal keer proberen en met wederom hulp van Janine van de placenta. Mijn bloedverlies was gelukkig ook normaal. Janine heeft mij meteen even gecontroleerd en op een schaafwondje in de schaamlip na waren er geen bijzonderheden. Gelukkig! Toen de navelstreng was uitgeklopt heeft mijn vriend deze doorgeknipt waarna we een uur met z’n 3tjes geknuffeld hebben op bed. Dit was een heel bijzonder gouden uur zo vroeg in de morgen. Voor ze naar beneden ging zette Janine nog even de zoutlamp op onze slaapkamer voor wat fijne sfeerverlichting. Na een uurtje kwamen Janine en de kraamverzorgster terug naar boven en hielpen ons bij de eerste verzorging van onze zoon, wat nodig was want hij was in dat uur veel meconium verloren. Ook wogen ze hem, deden de apgar test, maakte foto’s en geven zijn eerste pakje aan. Na het vertrek van Janine heb ook ik meteen even gedoucht en wat gegeten, ondertussen heeft de kraamverzorgster alles opgeruimd. Nadat ook zij vertrok lagen we met z’n 3tjes in bed, mijn zoon op de borst van mijn vriend, met z’n armpjes om hem heen geslagen, zo mooi en bijzonder. We hebben onze ouders gebeld die erg verrast waren en zo snel mogelijk kwamen om hun kleinzoon te bewonderen, ze waren heel trots. Mijn moeder zei dat ze rond middernacht wakker geworden was en niet meer had kunnen slapen, en pas in de ochtend om half 7 weer terug in slaap was gevallen.

Het had iets heel intiems om zo s’nachts thuis in het (bijna) donker en stilte in alle rust te mogen bevallen. Binnen was het lekker warm en buiten viel de eerste sneeuw, precies zoals ik me had voorgesteld, zonder medische ingrepen en daarna lekker in mijn eigen bedje. Ik ben blij dat ik mijn intuitie gevolgd heb en mezelf goed voorbereid had op de bevalling. Ik vond het een bekrachtigende ervaring en kijk er heel positief op terug, zo wil ik nog wel een keer bevallen!

Ik heb voor Meander gekozen vanwege hun visie en ervaring met natuurlijke bevallingen. Omdat dit erg aansluit op mijn geboorte wensen kon ik vol vertrouwen en ontspannen bevallen, wetende dat ik zelf de regie mocht houden en toch op deskundige en liefdevolle hulp kon rekenen. Ik ben Janine heel dankbaar voor haar ondersteuning tijdens de bevalling, ik vond het heel fijn om haar erbij te hebben. Ook haar collega’s en de nazorg heb ik als heel prettig ervaren.